Hilmi Bulunmaz15 Eylül 2009
Tarafımızdan göreve atanan OYUN dergisi eski genel yayın yönetmeni Toprak Karaoğlu ile bu derginin eski editörü Ozan Akgül, "Tiyatro Oyun dergisinin 12 Eylül özel sayısına DARBE!" başlığı attıkları bir yazıyla "Kamuoyuna Duyuru"da bulundular. Akgül/Karaoğlu ikilisinin çarpıtmacı bir mantıkla kaleme aldıkları bu yazı, gerçeklerin üzerini örtmek için kurgulanmış.
İşi fazla uzatmadan, kestirmeden Akgül/Karaoğlu ikilisinin ayakları yere değmeyen iddialarını değerlendirelim.
***
Akgül/Karaoğlu ikilisi diyor ki:
"Hüseyin Hilmi Bulunmaz, 'sahibi' olduğu Tiyatro Oyun dergisinin 12 Eylül özel sayısının (9.sayı) dağıtımına izin vermemiştir/yasaklamıştır/engellemiştir."
Akgül/Karaoğlu ikilisini değerlendirelim:
Sosyalist bir insan olarak, OYUN dergisinin alameti farikası olan LENİN’i sansürleyenlere bu dergiyi teslim ettiğim için, okurlarımdan ve tiyatro kamuoyundan bağışlanmamı istemiyor, özür dilemiyorum. Malumunuz, özür dilemek, bir yerde ve bir biçimde, bağışlanmayı arzu etmek anlamını da içerir. Böyle bir hata yaptığım, yani sosyalist kimlikli bir dergiyi sosyalist olmayan kişilere emanet ettiğim, yani kediye ciğer taşıttırdığım için kendimi asla bağışlamıyorum ve hiçbir zaman bağışlamayacağım!
Akgül/Karaoğlu ikilisi diyor ki:
"Bulunmaz, Tiyatro Oyun dergisinin 9. sayısında Lenin fotoğrafının bulunmadığını, içinde Lenin fotoğrafı olmayan bir dergiyi yayınlamayacağını gerekçe olarak göstermiş ve bu sebepten dolayı dergimizin dağıtımını durdurmuştur. Oysaki 8. sayımızda da Lenin’in fotoğrafı olmamasına rağmen, Bulunmaz, içinde Lenin fotoğrafı olmayan o sayının yayınlanmasına 'izin' vermiştir."
Akgül/Karaoğlu ikilisini değerlendirelim:
OYUN dergisinin 8. sayısını da, ne yazık ki, okumadım. Hattâ içerisini açıp, alıcı gözle şöyle bir bakmak bile gelmedi içimden. İçerik olarak anti-Leninist, anti-sosyalist bir çizgiye savrulmaya başlayan dergi, giderek ilgimi çekmemeye başlamıştı. Hem Avrupa gezim ve hem de belirttiğim gibi, alıcı gözle bakmadığım bir "şey" olmaya şimşek hızıyla savrulan derginin 8. sayısındaki “LENİN’siz” durumunu ayrımsayamadım. Ta ki, Akgül / Karaoğlu ikilisinin beni uyardığı 8 Eylül 2009 gününe dek. Sadece 9. sayının değil, 8. sayının da “LENİN’siz” olmasını ayrımsayamadığım için kimseden, ama hiç kimseden özür dilemiyorum, dilemeyeceğim. Çünkü, “özür dilemek”, yukarıda da bahsettiğim gibi, bir yerde kendini bağışlatma isteğinden kaynaklanır. Derginin “LENİN’siz” yayınlanmaya başlamasını ayrımsayamadığım için, tüm dünya beni bağışlasa bile, ben kendimi asla bağışlamam. Tabiri caizse, eşeklik ettiğimi belirtmeliyim.
Akgül/Karaoğlu ikilisi diyor ki:
"Bizim için bir başka ilginç nokta ise şudur: Tiyatro Oyun dergisinin 9. sayısının içeriği Bulunmaz’a e-posta olarak dergi çıkmadan bir hafta önce gönderilmiştir. Orada da bu yasaklanma gerekçesi olan Lenin fotoğrafı yer almamıştır."
Akgül/Karaoğlu ikilisini değerlendirelim:
Yineliyorum: 8. ve 9. sayılara bakmak gelmedi içimden. Bakmadım, bakamadım. Hattâ doğru dürüst göz bile gezdirmedim, gezdiremedim. Tabiri caizse, eşekliğimi bir kez daha yineliyorum. Kendimi bağışlamaya niyetim olmadığı için, asla özür dilemiyorum.
Akgül/Karaoğlu ikilisi diyor ki:
"Ve yukarıda da belirtildiği gibi 'sahibi' tarafından yayınlanmasında bir sakınca görülmeyen 'Oyun İçinde Oyun' başlığıyla çıkan 8. sayımızda da Lenin fotoğrafı yoktu."
Akgül/Karaoğlu ikilisini değerlendirelim:
8. sayıya bakmayarak, tabiri caizse eşeklik ettim. (Akgül / Karaoğlu ikilisi, bozuk plak gibi aynı tema üzerinde durunca, ben de aynı tema üzerinde durmak zorunda kalıyorum!)
Akgül/Karaoğlu ikilisi diyor ki:
"Lenin fotoğrafı yerine Madımak Katliamının fotoğraflarını yayınlamayı tercih ettiğimizi söylememize rağmen Bulunmaz bu açıklamayı yeterli bulmamıştır."
Akgül/Karaoğlu ikilisini değerlendirelim:
Bana, ilk gerekçe olarak “yer yokluğu” dile getirildi. Ben de, “başka” yazı çıkarılıp, mutlaka Lenin’in konulması gerektiğini belirttim. Hiçbir yazıyı çıkaramayacaklarını söylediklerinde, onların yazılarını dilimi dolamayıp, benim yazdığım ve geçen sayıda da yayınlanan, yüz dizeyi aşkın “içimizdeki ateş Sivas” şiirimden sadece on üç dizelik bölüm yerine Lenin’in konulmasının daha doğru olabileceğini belirtim. Yerlerinin darlığıyla beni ikna edemeyeceklerini anlayınca, yenlerinin darlığını gündeme getirdiler: Kaçacak başka yer kalmayınca, “bizim tercihimiz Lenin’i koymamak” mealinde bir söz ettiler. Ben de, Lenin için, Lenin’in temsil ettiği değerler için dergi yayınladığımı belirttim. Lenin konusunu asla ve asla tartışma konusu yapmayacağımı net ve kesin bir dille anlattım.
Akgül/Karaoğlu ikilisi diyor ki:
"Fotoğraflardan putlar yaratmak yerine, putlaşmış inançlarla hareket edenleri sorgulamak bizler için her zaman daha önemli olacaktır."
Akgül/Karaoğlu ikilisini değerlendirelim:
O fotoğraf, herhangi birinin fotoğrafı değil. O fotoğraf, Marksizm’in hayatiyet bulması için hayatını mücadeleye yatıran Lenin’in fotoğrafı. O fotoğraftan putlar yaratılmaz; o fotoğrafla putlar kırılır. Hiçbir kıymeti harbiye içermeyen, hamasetten bir milim öteye gidemeyen, slogan tadında sözler eden Akgül / Karaoğlu ikilisi, belki bu slogansı soluklarıyla günlük hayatlarını kotarılabilirler. Ancak, asla bir dergi yayınlayamazlar. Bunlara böyle bir olanak tanıdığım için kendimi hatalı buluyorum.
Akgül/Karaoğlu ikilisin diyor ki:
"Bulunmaz'a, 'bizim emeklerimizi böyle harcayamazsınız, buna hakkınız olamaz; haftalardır Tiyatro Oyun dergisinin hazırlanması için emek sarf ediyoruz,' dedik. Bulunmaz: 'benim için emek değil Lenin önemlidir,' sözüyle, harcamış olduğumuz emeğe ve zamana saygı göstermeyip –dergimizin matbaa masraflarını karşılayan– parasal gücüyle yayınımızı durdurmayı/yasaklamayı kendinde bir hak bilmiştir. Günümüz şartlarında sermaye sahiplerinin bu tutumu sergilemesi çok doğaldır. Sosyalist olduğunu iddia eden Hüseyin Hilmi Bulunmaz; sosyalizmin karşıtlığı olan sermaye bilinciyle/içgüdüsüyle de hareket edebilir. Sermayeyi emek değerinin üstünde gören bir 'sosyalistin' bunları yapmaya hakkı olabilir. Fakat, Hüseyin Hilmi Bulunmaz derginin yayın politikasına karışmayacağını ve bu anlamda dergideki tüm yetkinin genel yayın yönetmeni Toprak Karaoğlu’nun inisiyatifinde olduğunu video kayıtlarında kamuoyuna deklere etmiştir. Bulunmaz, vermiş olduğu bu söze rağmen tutumunu değiştirmiştir. Parasal üstünlüğünü kullanarak derginin yayın politikasına müdahale etmiş ve Lenin fotoğrafını emeğe tercih ederek, derginin dağıtımına izin vermemiş/yasaklamış/engellemiştir."
Akgül/Karaoğlu ikilisini değerlendirelim:
İkili, "bizim emeklerimizi böyle harcayamazsınız, buna hakkınız olamaz; haftalardır Tiyatro Oyun dergisinin hazırlanması için emek sarf ediyoruz," sözlerini tam üç kez yinelediler ve ben de, tam üç kez “Ne yapabilirim?” diye sordum. Onlar, gündeme getirdikleri ve bir sayıklamadan ibaret olan bir sorun için "Ne yapabilirim?" diye bir soru sorduğumda, bu sorun ve bu soruna bağlı olarak sorulmuş olan soruyan bir yanıt üreteceklerine, emeğin iktidarını sağlayan önderimiz Lenin’i sansürlemeyi perdelemek için sürekli olarak topu taca attılar. Yani yanıt vermediler, veremediler.
Oysa, sosyalistlerin bildikleri önemli olgulardan biri de şudur; sosyalist bilinç edinmemiş emek, kapitalizmi yeniden inşa eder. Sen yada siz, Lenin’i, yani emeğin iktidarı için ömrünü mücadeleye yatırmış kişiyi sansürleyeceksiniz; ben de sizin paşa gönlünüz ve on beş günlük emeğiniz hatırına Lenin’i sansürlemenize izin vereceğim, Yok öyle yağma! Bana vicdanım hesap sormazsa, okurlarım hesap sorar. Bugün sormazlarsa yarın sorarlar. Okurlarım, bugün yada yarın hesap sormazlarsa, en büyük yargıç olan tarih hesap sorar. Evet, yineliyorum; “Benim için Lenin’siz, yani emeğin iktidarını sağlayan adamsız emeğin hiçbir değeri yok!” Lenin’i kendisine örnek/önder almış biri, yani ben, yani Hilmi Bulunmaz, “sosyalizmin karşıtlığı olan” biri olarak lanse edilmek isteniyor. Tam bir demagoji, tam bir mugalata. Burada aklıma Coşkun Büktel’in bir sözü geliyor: “Koynumda solucan beslemişim!” Bu ikili, o denli küçük bir dünyada yaşıyorlar ki, bunları bir benzetmeyle ele alırken, dilimize yerleşmiş olan “koynumda yılan beslemişim” sözünü bile, Büktel’den ödünç alarak kullanmak zorunda kalıyorum. Hilmi Bulunmaz, sadece sanat için yaşayan biri değildir. Bulunmaz için, politika (da) çok önemli bir etkinlik alanıdır. Bulunmaz, “Tiyatro, sadece tiyatro değildir!” diyen biridir. Bulunmaz, Lenin’i, asla ve asla burjuva ve/ya küçük-burjuva ruhlu “yazar” esnafına teslim etmedi, etmiyor, etmeyecek. Lenin’siz sosyalistlik yapmak, yumurtasız omlet yapmaya benzer! Ben, asla ve asla, Lenin’i sansürleyenlere güvenmedim, güvenmiyorum, güvenmeyeceğim. Ben, asla ve asla, Lenin’e düşmanca duygularla yaklaşan sinsilere ödün vermedim, vermiyorum, vermeyeceğim. Lenin’e yapılan en küçük bir saldırı, sosyalizme yapılmıştır. Sanatsal savaşımımı bu ideolojiye yaslamanın güvencesiyle konuşuyorum. Sanatsal etkinliklerimi sosyalist ideolojiye yaslarken, Lenin’in, Cemal Bulunmaz tarafından çevrilen şu sözlerini ne denli önemsediğimi, beni tanıyan herkes bilir:
"Özel mülkiyetin temel olduğu bir toplumda, sanatçı pazara göre yapıt üretir, müşterilere ihtiyacı vardır. Bizim devrimimiz, sanatçıların üzerindeki bu baskıyı kaldırdı."
Akgül/Karaoğlu ikilisi diyor ki:
"Hüseyin Hilmi Bulunmaz’ın bu keyfi tutumunun, Lenin fotoğrafı yok mazeretinin manidar olduğunu düşündüğümüz için, Tiyatro Oyun dergisinin içeriğini kamuoyuyla paylaşmayı bir borç biliriz.İçerik:· 12 Eylül Faşizmi ve Kenan Evren.· Maskeleriyle yaşayan ve gerçek yüzlerini saklayan ikiyüzlü insanlar.· Ölümsüzlük adına, tanınmak adına her yolu mübah sayan insanlar.· Fethullah Gülen yapılanması hakkında mizahi olarak kaleme alınmış bir yazı."
Akgül/Karaoğlu ikilisini değerlendirelim:
Bu ikili, cin olmadan adam çarpmaya kalkıyorlar. Bu acemi ikiliden çok daha ustalarla yıllarca mücadele ettim, ediyorum, edeceğim. Emeğin en yüce değer olduğunu dayatan Lenin’in gölgesinden bile korkan bu ikili, tiyatro alanında daha yeni emeklemeye başladıkları bir süreçte, yalana başvuruyorlar. "İÇİNDEKİLER" sözcüğünün suyu çıkmış gibi, "İçerik" sözcüğü sarılıyorlar. Evet, yeri gelmişken, kanatsız kuşa döndürülen OYUN dergisinin, "12 Eylül Özel Sayısı" ibaresinden yoksun ve LENİN’siz sayısının "İÇİNDEKİLER"i de belirtelim:
Sunuş / Toprak Karaoğlu
İnceleme / Gergedanlar - Eugene Ionesco / Toprak Karaoğlu
Arka Bahçedeki Gizler / Ozan Akgül
Kısa Oyun / Yolculuk / H. Alp Tahmaz
Bitmeyen Tiyatro 4 / D. Osman Sertkaya
Tutunamayan(lar) / Ozan Akgül
Oyun Tanıtım / İstanbul Efendisi / Kâzım Şimşek
Toprak Mayıs Gülleri Kokuyordu / Leman Koç
Deneysel Tiyatro 3 / Toprak Karaoğlu
Muson Yağmurları / Ozan Akgül
İnceleme / Açık Kapı - Peter Brook / Noğman Selbi
Yukarıya aktardığımız "İÇİNDEKİLER"de, bu ikilinin iddia ettiği gibi "12 Eylül Faşizmi ve Kenan Evren" diye bir yazı başlığı var mı?
Hayır, yok!
Peki, Hilmi Bulunmaz’ın bin bir emekle kaleme aldığı ve bu ikili tarafından sansürlenerek yayınlanmayan yazının adı ne? Sıkı durun: "12 Eylül Faşizmi ve tiyatro"
Bu yazım şu sözlerle başlıyor:
"İnsan, toplumu dönüştürmek için çeşitli etkinliklerde bulunur. Bu etkinliklerden biri de sanattır. Tiyatro, bir sanat dalı olması nedeniyle, toplumu dönüştürme gücüne sahiptir.
Tiyatro, bir sanat dalı olduğu için, tüm diğer üst-yapı kurumları gibi, ekonomik yapıyla sıkı sıkıya ilişkilidir. Bir ülkede kapitalistler iktidardaysa, o ülkenin egemen sanatına bağımlı olarak, tiyatro da kapitalizme hizmet eder, kapitalizme hizmet etmek zorundadır. Kapitalizme hizmet etmemek için, ilk önce, sosyalist bilince sahip olmak gerekir. Sadece sosyalist bilince sahip olmak yeterli değildir. Kapitalizme hizmet etmemek için, aynı zamanda müthiş bir anti-kapitalist mücadele azmi taşımak gerekir. Yani işi, mücadeleyi, düşünce boyutunda bırakmayıp, duygusal boyuta da taşımak gerekir. Hattâ biraz daha ileri gidelim; beş duyumuzu, gün yirmi dört saat, sosyalizm için ayakta tutmamız gerekir. Sosyalist bilinç ve buna bağlı olarak anti-kapitalist mücadele azmi taşıyan kişi, kuruluş ve kurumlar, estetik bilince de sahip olmalılar. Estetik bilince sahip olabilmek içinse, sosyalist bilinç ve anti-kapitalist azmin yanı sıra, devrimci duyguya dönüşen refleksler, kristalize edilmiş bir damıtılmışlık, toplumsal duyarlılık gerekir. Tüm bu gereklilikleri hayatın içine yedirebilenler, belki sanatçı olabilirler. Dikkatinizi çekerim; belki! Estetik bilinçten yoksun olanlar, ne denli iyi niyet taşısalar da, sanatsal anlamda kapitalizme karşı çıkamazlar. İyi niyet, politik anlamda savaşıma katılmaya yetebilir; ancak, sanatsal anlamda iyi niyetli olmak, henüz işin başında olmak anlamına gelir."
"12 Eylül Özel Sayısı" çıkarmak isteyen tiyatro dergisi yöneticilerinin başvurmak zorunda kaldıkları insanların başında gelen Hilmi Bulunmaz’ın, yani benim kaleme aldığım "12 Eylül Faşizmi ve tiyatro" yazım şu sözlerle noktalanıyor:
"Özetle, bir tiyatrocu, genelde faşizme, özelde 12 Mart ve/ya 12 Eylül Faşizmi’ne karşı çıkabilmek için, öncelikle Kültür Bakanlığı çanağına karşı çıkmalı. Bir gözü Kültür Bakanlığı çanağında, diğer gözü halkın verdiği sosyalizm mücadelesinde olanlar, kör olmasalar da şaşı olurlar. Dikkat küçük burjuva var! Dikkat köpek var!"
Peki, ben, Kültür Bakanlığı çanağı söylemini geliştirirken, tiyatral kuramımı kime ve hangi dünya görüşüne yaslıyorum?
Lenin ve sosyalizme!
Lenin ne diyor?
Yinelemekte yarar var:
"Özel mülkiyetin temel olduğu bir toplumda, sanatçı pazara göre yapıt üretir, müşterilere ihtiyacı vardır. Bizim devrimimiz, sanatçıların üzerindeki bu baskıyı kaldırdı."
Diyor!
Bu sözleri ve bu sözlerin bulunduğu Lenin fotoğrafını kimler sansürlüyor?
Yayınladıkları dergide "12 Eylül Özel Sayısı" ibaresi bulunmamasına karşın, varmış gibi gösterip yalan söyleyen Akgül/Karaoğlu ikilisi sansürlüyor!
Niçin?
"Leman Panya Koç ile garip bir 'tartışma'!" yazımdan bir paragraf ödünç almakta yarar var:
"Lenin'in yukarıdaki sözlerinden rahatsız olduklarını belli eden bu ikili, demek ki 'Özel mülkiyetin temel olduğu bir toplumda,' yaşamaktan hoşnutlar; demek ki, 'sanatçı pazara göre yapıt üretir,' mantığını içselleştirmişler; demek ki bunların 'müşterilere ihtiyacı vardır.'; demek ki 'Bizim devrimimiz,' onlara bir anlam ifade etmiyor; demek ki 'sanatçıların üzerindeki bu baskıyı kaldırdı.'ğı için Lenin'den asla haz etmiyorlar!"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder